โกร่ง ๔ หมายถึง [โกฺร่ง] น. เกราะยาว เช่น พิณพาทย์ฆ้องกลองดังทั้งเกราะโกร่ง.(อิเหนา).
[โกฺร่งกฺร่าง] ว. โครมคราม เช่น นางอมิตดาก็โกรธโกร่งกร่างกระทืบเท้า. (ม. ร่ายยาว ชูชก).
[โกฺรงเกฺรง] ว. จวนพัง เช่น ศาลาโกรงเกรง.
[โกฺร๋งเกฺร๋ง] ว. โหรงเหรง, ไม่หนาแน่น.
[โกฺรนจะ] (กลอน) น. โกญจ, นกกระเรียน, เช่น กาโกรญจโกกิล.(สมุทรโฆษ).
[โกฺรด] (โบ) ว. ว่องไว, แข็งแรง; เต็มที่, เต็มกําลัง, เช่นผอมเหมือนกวางโกรกโกรด. (มโนห์รา); เปลี่ยว, คะนอง,เช่น ควายโกรด; โดดเดี่ยว; โตรด ก็ใช้.
[โกฺร-] ดู โกสน.
[โกฺรด] ก. ขุ่นเคืองใจอย่างแรง, ไม่พอใจอย่างรุนแรง, ราชาศัพท์ว่า'ทรงพระโกรธ' ก็ใช้ เช่น ก็จะทรงพระโกรธดั่งเพลิงกาล. (อิเหนา).(ส. โกฺรธ).